شعر دردل باامام رضا (ع)
شاه شَوَم، ماه شَوَم، زَر شَوَم در حرمت باز کبوتر شوم
اى ملک الحاج! کجا میروى؟ پشت به این قبله چرا میروى؟
سعى در این مروه، صفا میدهد خاک بهشت است، شفا میدهد
سنگ تو بر سینه زد ایران زمین سرمه خاک تو کشد هند و چین
سنگ به پاى تو وفا میکند راز دل شیعه ادا میکند
تا اثر پاى تو جا مانده است این دهن بوسه وامانده است
سنگ سیاهى که در این جاستى سر سویداى نظرهاستى
عهد به جز با لب پیمانه نیست جز تو ولى نیست، ولیعهد چیست؟
مشرق دل عرصه شبدیز نیست هر که على نیست، ولى نیز نیست
دام بچینید ز دارالسلام صید حرام است به بیت الحرام
